Współpraca międzynarodowa
Międzynarodowa współpraca policyjna prowadzona jest w oparciu o rządowe i resortowe akty prawne, a także dokumenty umożliwiające lokalną kooperację na terenach przygranicznych. Realizacja międzynarodowej współpracy Policji odbywa się dwutorowo. Działania pozaoperacyjne służą wypracowaniu metod, form i podstaw prawnych praktycznego współdziałania policyjnego, nazywanego inaczej współpracą operacyjną.
Współpraca operacyjna obejmuje przede wszystkim wymianę informacji poprzez:
- System Informacyjny Schengen (SIS) oraz Krajowe Biuro SIRENE (dla państw strefy Schengen);
- EUROPOL - Agencja Unii Europejskiej ds. Współpracy Organów Ścigania, której zadaniem jest zwiększanie poziomu bezpieczeństwa w Europie. Europol wspiera i koordynuje wymianę informacji kryminalnych między kompetentnymi organami ścigania państw członkowskich UE oraz państw trzecich, które posiadają umowę o współpracy operacyjnej, w zakresie zapobiegania i zwalczania zorganizowanej przestępczości, terroryzmowi i innym formom poważnej przestępczości o charakterze międzynarodowym;
- INTERPOL - Międzynarodowa Organizacja Policji Kryminalnej, pomagająca organom ścigania w walce z wszelkimi formami przestępczości (zrzesza 195 państw członkowskich);
- współpracę w ramach sieci oficerów łącznikowych polskiej Policji działających w państwach Unii Europejskiej, tj. Francji, Hiszpanii, Niemczech, na Węgrzech i we Włoszech, oraz państwach spoza UE, tj. w Wielkiej Brytanii, Norwegii, Rosji (stanowisko nieobsadzone), Gruzji, Turcji, Ukrainie oraz Stanach Zjednoczonych Ameryki, oraz współpracę z zagranicznymi oficerami łącznikowymi akredytowanymi w Polsce;
- bezpośredni dostęp do policyjnych baz danych (osoby zaginione i poszukiwane, karty daktyloskopijne, profile DNA, skradzione pojazdy i dokumenty etc.).
W polskiej Policji punktem kontaktowym i miejscem, gdzie zbiegają się wszystkie międzynarodowe kanały wymiany informacji policyjnych – Single Point of Contact (SPOC) – jest Biuro Międzynarodowej Współpracy Policji Komendy Głównej Policji. Komórka ta koordynuje i nadzoruje wszystkie działania w ramach międzynarodowej współpracy pozaoperacyjnej, operacyjnej i szkoleniowej.
Do form współpracy przygranicznej w państwach należących do strefy Schengen należą pościg, obserwacja transgraniczna, wspólne patrole, w tym patrole zmotoryzowane ruchu drogowego, realizowane przede wszystkim na terenach przygranicznych. Współpracę przygraniczną i związaną z tym wymianę informacji uzupełniają Centra Współpracy Policyjnej i Celnej, działające na granicach z Czechami, Niemcami i Słowacją.
Współpraca pozaoperacyjna to tworzenie prawa unijnego oraz poznawanie rozwiązań prawnych i przepisów obowiązujących w innych krajach. To także nawiązywanie kontaktów zawodowych i osobistych. Dzięki nim wzrasta zaufanie między współpracującymi stronami, likwidowane są bariery, uprzedzenia i szkodliwe stereotypy.
Nie bez znaczenia pozostaje również fakt wykorzystywania przez polską Policję funduszy unijnych zarówno na szkolenia, jak i na inwestycje w sprzęt. Korzystając z funduszy krajowych i unijnych, szkolimy przedstawicieli służb odpowiedzialnych za porządek i bezpieczeństwo publiczne z krajów spoza Unii Europejskiej (m. in. we współpracy z MSZ).
Współpraca pozaoperacyjna to także wymiana i współpraca szkoleniowa z innymi instytucjami policyjnymi z państw członkowskich UE oraz za pośrednictwem takich agencji unijnych i organów, jak Europejska Akademia Policyjna CEPOL (Collège Européen de Police). Ta ostatnia obejmuje również kraje spoza UE. Priorytetem w tym zakresie są dla nas państwa Partnerstwa Wschodniego (Armenia, Azerbejdżan, Białoruś, Gruzja, Mołdowa i Ukraina).
Międzynarodowa działalność polskiej Policji przejawia się również poprzez udział w zagranicznych misjach pokojowych w takich krajach jak Ukraina, Gruzja, Kosowo i Sudan Południowy.